حماقتی دیگر از رژیم صهیونیستی

نوشتاری از حسین ظاهری عبده وند

رژیم نامشروع صهیونیستی که در بستر خون به دنیا آمد, با خون ریزی و خون خواری زندگی کرد و بر اساس سنت الهی در دریای خونی که به راه انداخته غرق خواهد شد, در جنایتی دیگر, دکتر اسماعیل هنیه رئیس دفتر سیاسی حماس را در اولین روز شروع به کار آقای مسعود پزشکیان, در تهران به شهادت رساند.
آقای اسماعیل هنیه رئیس دفتر سیاسی حماس ، با نام کامل اسماعیل عبدالسلام احمد هنیه با کنیه ابو العبد در ۲۹ ژانویه ۱۹۶۳در اردوگاه الشاطی در غزه به دنیا آمد.
او تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را در مدارس سازمان آنروا در همان اردوگاه الشاطی و دبیرستان را در دانش سرای دینی الازهر غزه سپری نمود. وی در سال ۱۹۸۱ جهت اخذ مدرک لیسانس زبان عربی وارد دانشگاه اسلامی غزه شد و همزمان با تحصیل به عضویت انجمن اسلامی دانشگاه و سپس به عنوان رییس شورای دانشجویی دانشگاه انتخاب گردید. او که از بدو تولد آوارگی و ستم را تجربه نموده بود, از دوره نوجوانی رویای آزادی فلسطین را در سر می پروراند و خط سیر زندگی خود را در همین مسیر تطبیق نمود.
این مرد مبارز و شناخته شده در میان مبارزان فلسطینی پس از سالها فعالیت در جنبش حماس، در سال ۱۹۹۷ به ریاست دفتر حماس منصوب شد. هنیه در انتخابات فلسطین در سال ۲۰۰۶ پیروز و دهمین نخست‌وزیر کشور فلسطین شد. محمود عباس رییس تشکیلات خودگران فلسطین به خاطر وابستگی هایش به رژیم صهیونیستی در ۱۴ ژوئن ۲۰۰۷ هنیه را در از سمت خود برکنار کرد! هنیه این فرمان را نپذیرفت و راه خود و همرزمانش را در نوار غزه از تشکیلات کرانه باختری که در راه آزادسازی فلسطین امیدی به آنها نمی رفت, جدا نموده و مبارزه با دشمن اشغالگر را در آن منطقه انسجام بخشید. او با تعریف چشم اندازی روشن, به تربیت نیروهای مومن و مخلص و انسجام بخشی نظامی به آنها همت گماشته و با بهره گیری از پشتیبانان بین المللی حرکت به سوی افقی نویدبخش را آغاز نمود. از جمله اقدامات مهم این مرد بزرگ, طراحی ,سازماندهی و اجرای موفق عملیات بزرگ طوفان الاقصی بود که به تعبیر مقام معظم رهبری شکافی غیرقابل ترمیم در بدنه رژیم صهیونیستی ایجاد نمود.
اقدام رژیم سفاک صهیونیستی در به شهادت رساندن این مردم مومن و انقلابی در سالروز شهادت امام سجاد علیه السلام , فرمایشی منسوب به امام زین العابدین را به ذهن متبادر می نماید که ” اَلحَمدُلِله الَّذی جَعَلَ اَعدائَنا مِنَ الحُمَقاءِ وَ الجُهَلاءِ (سپاس خدایی را که دشمنان ما را از کودن ها و نادانایان قرار داد.) ”. رژیم صهیونیستی به عنوان مصداق اتم این سخن ، در حالی که با طولانی شدن جنگ غزه,در گردابی از خود کرده های ناشی از حماقت و بی تدبیری فرو رفته و انبوه زیان های مالی و اقتصادی و نفرت بین المللی و حملات جبهه مقاومت، نفسش را به شماره انداخته, جبهه جدیدی به روی خود گشود!
دشمن صهیونیستی در حالی که با حمله به لبنان, در ترس و دلهره حملات کوبنده حزب الله به سر می برد و بر اساس برخی گزارش ها حتی نخست وزیر و سران رژیم نیز به پناهگاه رفته اند, در بلاهتی آشکار, ایران را به عنوان پدر و بزرگترین حامی حزب الله و جریان مقاومت تحریک به ورود به عرصه کارزار می نماید!
جمهوری اسلامی ایران پس از حماسه بزرگ و به یاد ماندنی وعده صادق, پس از نواختن آن سیلی جانانه که کان سرورا للمومنین و…, این رژیم نجس العین را تهدید نمود که اگر پس از این مرتکب خلافی بشود, از خاک ایران, سرزمین های اشغالی را هدف قرار خواهد داده و دگر باز موشک های پاگشا شده را به سوی آنان گسیل خواهد داشت.
به نظر می رسد؛ با توجه به تدابیر غلط رژیم صهیونیستی در واقعه مجدل شمس، سران اسراییل که دیدند آب از سر آنها گذشته, به عنوان یک تدبیر به عمق آن افزودند, تا شاید حامیان منطقه ای و فرامنطقه ای, دگر بار برای نجاتش به یاری بشتابند! اما اینکه ایران پسا انتخابات ۴۰۳ چه گزینه ای را در پیش خواهد گرفت و از سوی دیگر آیا پدران و مادر بدکاره اش،که زمانی برای تولید این ولیده نامشروع همکاری نموده و سالیانی طولانی برای ماندنش از خودگذشتگی ها نمودند و آیا برادران ناتنی اسراییل در منطقه هنوز هم حاضرند برای نجات جان موجود خون خوار و بی آبرویی که مستمرا مایه شرمساری و سرافکندگی آنها بوده به میدان بیایند؟ آیا ایالات متحده باز هم مایل است درعملیات انتحاری دیگری همچون استقبال و کف زدن های ممتد نمایندگانش برای قصاب صهیونیستی, برای ادامه بقاء آن از داشته های رو به زوالش هزینه کند؟ و آیا…. همه اینها سوالاتی هستند که اگرچه پاسخ برخی از آنها دور از دسترس نیست اما باید در انتظار گذر زمان نشست و به تدابیر سران دو جبهه حق و باطل چشم دوخت.