اوضاع آشفته دانش‌آموزان مسجدسلیمان ؛ پیامد نوسازی بی‌برنامه/ نوشتاری از ابراهیم ایزدیان

به نام خالقی کز عدل، آغازی نوشت ستم نپاید آنجا که حق را شد سرشت نوسازی یا نابسامانی آموزشی…؟ دیگر وقت تعارف نیست… کارون نیوز _ ابراهیم ایزدیان : نوسازی مدارس در مسجدسلیمان به اسم خدمت شروع شده، اما در عمل به شکل بی‌فکری و بی‌نظمی کامل اجرا می‌شود. مدرسه را تخریب می‌کنند، بدون آن‌که […]

به نام خالقی کز عدل، آغازی نوشت
ستم نپاید آنجا که حق را شد سرشت

نوسازی یا نابسامانی آموزشی…؟

دیگر وقت تعارف نیست…

کارون نیوز _ ابراهیم ایزدیان : نوسازی مدارس در مسجدسلیمان به اسم خدمت شروع شده، اما در عمل به شکل بی‌فکری و بی‌نظمی کامل اجرا می‌شود.
مدرسه را تخریب می‌کنند، بدون آن‌که تکلیف محل تحصیل بچه‌ها، سرویس، امنیت مسیر و حتی برنامه‌ی آموزشی روشن باشد!
والدین در گروه‌ها و شبکه‌های مجازی می‌گویند از آنها «رضایت‌نامه» گرفته‌اند تا اگر خدایی نکرده در مسیر اتفاقی افتاد، اداره هیچ مسئولیتی نداشته باشد.این چه نوع همکاری است؟
این رضایت‌نامه‌ها سلب مسئولیت است نه تضمین امنیت. کدام وجدان بیداری چنین برگه‌ای را می‌پذیرد؟ کدام پدر و مادری با خیال راحت فرزندش را به دست طرحی می‌سپارد که حتی مسئولیت رفت‌و‌آمد را هم نمی‌پذیرد؟
ما همچنین گزارش‌هایی از بازماندن برخی دانش‌آموزان از مدرسه شنیده‌ایم کودکانی که به‌خاطر دوری مسیر، نبود سرویس مناسب یا سردرگمی خانواده‌ها، از تحصیل امروز محروم مانده‌اند.

آیا مسئولان هنوز نمی‌فهمند که از دست رفتن همین چند روز و چند ماه آموزش، در آینده ضربه‌ای جبران‌ناپذیر به زندگی همین کودکان خواهد زد؟
بیانیه‌ای که منتشر شده پر از واژه‌های توجیهی است: «دستور ریاست‌جمهور»، «بنیاد علوی»، «نوسازی فوری»…
اما یک جمله درباره‌ی حقوق و امنیت دانش‌آموزان ندارد!
یعنی مدرسه را خراب کنیم، بچه‌ها را آواره کنیم، بعد هم بگوییم اگر اعتراض کنید، اعتبار از شهرستان می‌رود؟
این اسمش توسعه نیست؛ این یک اخطار جدی به آینده‌ی آموزش شهر است.

و یک چیز دیگر لحن فرافکنی و تهدید:
متن رسمی بارها و بارها با عبارت‌های بالادستی و نهادهای دیگر اعتبار می‌گیرد تا مسئولیت تصمیمات اجرایی و پیامدهایش را از خودِ اداره آموزش‌وپرورش و نوسازی مدارس دور کند. وقتی مسئولیت ساخت و تجهیز را به «نوسازی مدارس» حواله می‌دهند، اما همزمان با تهدید مبنی بر «خارج شدن اعتبار از شهرستان» هر صدای اعتراضی را خاموش می‌کنند، عملاً دارند وظایف و پیامدهای تصمیم را به خانواده‌ها و جامعه واگذار می‌کنند. این رفتار دوگانه اعلام بی‌مسئولیتی عملی و استفاده از فشار مالی برای ایجاد سکوت اسمش فرافکنی و اعمال فشار است؛ نه مدیریت شفاف و پاسخگو.
آقای رئیس آموزش‌وپرورش!
پشت واژه‌های اداری پنهان نشوید. مردم شما را برای حفاظت از بچه‌ها خواستند، نه برای صدور بیانیه‌های تبلیغاتی و گردن‌زدن مسئولیت با «رضایت‌نامه».

آقای فرماندار، آقای نماینده مجلس!
این سکوت‌ها خطرناک است. امروز دانش‌آموزان از تحصیل دور می‌مانند، فردا همین کودکان، قربانی فاصله‌ی طبقاتی و افت آموزشی خواهند شد.
اگر واقعاً دلسوز مسجدسلیمانید، پیش از آن‌که دیوارهای مدارس نو بالا برود، فکری برای ویرانی اعتماد مردم، بازگشت امن بچه‌ها به کلاس و رفع مشکلات سرویس و دسترسی بکنید.

 

مدرسه‌ی نوساز بدون برنامه،فقط ساختمانی زیبا روی خاک سست بی‌تدبیری است.

 ابراهیم ایزدیان

مهرماه ۱۴۰۴