شهید مهران صالح پور؛ رزمنده ای که شجاعانه نارنجک را به آغوش کشید تا جان همرزمانش را نجات دهد

بسم رب الشهداء و الصدیقین 

نام شهید: مهران صالح‌پور
نام پدر: صالح
تاریخ تولد: ۱۳۴۷/۶/۳۱
محل تولد: مسجدسلیمان
تاریخ شهادت: ۱۳۶۶/۱۱/۱۶
محل شهادت: کربلای کرخه
مرقد شهید: گلزار شهدای چهار بیشه مسجدسلیمان

✍️ صادق یزدی 

شهید صالح‌پور در دامان خانواده ای مذهبی و متدین در مسجدسلیمان چشم به جهان گشود ؛ وی دوران کودکی، نوجوانی و جوانی خود را در محله چهار پیشه مسجدسلیمان سپری کرد و
تحصیلات دیپلم خود را از دبیرستان سینا اخذ نمود.
مهران ، برادر کوچک‌تر شهید اسفندیار صالح‌پور است که در عملیات فاو به شهادت رسید؛ پس از شهادت اسفندیار، مهران که فردی فعال در عرصه‌های فرهنگی اجتماعی بود و به مسجد رفت‌وآمد داشت با شدت و سرعت بیشتری خود را به بسیج، جنگ و دوستان برادرش نزدیک کرد و در کنار شهید محمدرضا موسوی با شور و نشاط فراوان جای برادر را پر کرد.

با عضویت در پایگاه مقاومت المهدی
مسجد محله چهار بیشه کم‌کم در شورای پایگاه مسئولیت گرفت و برای مدتی به‌عنوان فرمانده پایگاه مقاومت المهدی انجام‌ وظیفه نمود .
مهران در بحث آموزش‌های نظامی و عقیدتی تبحر و تجارب ارزنده ای داشت، وی پس از چندین بار اعزام به جبهه‌های نبرد حق علیه باطل عاقبت مفتخر به پوشیدن لباس پاسداری گردید .
در عملیات کربلای ۴ و ۵ کنار ایشان بودیم، پس از شروع عملیات و در گیری با دشمن در کنار نهر دویی جی و کارخانه نمک به پدافندی مشغول شدیم ؛ من و شهید موسوی و شهید فردی پور و شهید کیومرث رشیدی و شهید مهران صالح‌پور در یک سنگر بودیم ؛ آن شب همه نیروها در آماده‌باش بودند هر لحظه احتمال پاتک دشمن وجود داشت، آتش تهیه دشمن سنگین‌ و سنگین‌تر می‌شد تا اینکه یکی از گلوله‌ های توپ به سنگر ما برخورد کرد ؛ بوی خاک و دود و باروت و تاریکی محض و زیر آوار، بر شدت حادثه می‌افزود ؛ پس از صدا زدن همدیگر متوجه شدیم که محمدرضا و محسن در کنار مان شهید شده‌اند ؛ من و کیومرث رشیدی و مهران صالح‌پور با تلاش از حفره ایجاد شده ، خود را از زیر آوارها خارج کردیم
مهران از آن روز به بعد آرام و قرار نداشت و انگار دل از دنیا شسته بود ؛ پس از آن واقعه مهران پای ثابت جبهه‌ها شده بود و حدود یک سال بعد و در روز ۱۶ بهمن ماه ۱۳۶۶ هنگامی که با سایر همرزمانش در منطقه کربلای کرخه درحال آموزش های نظامی بودند، ضامن نارنجک دستی رها می گردد ؛ مهران در کمال رشادت و جانفشانی و در عین مردانگی وبزرگمردی دریک تصمیم آنی و در حرکتی به سرعت خود را بر روی نارنجک می اندازد و آن را محکم به بدن خود می چسباند و جانش را فدای انقلاب، نظام اسلامی و دوستان همرزمش می کند و با این حرکت شجاعانه شربت شیرین شهادت را می نوشد و به برادر شهیدش اسفندیار و دوست دیرینه اش شهید سید محمدرضا موسوی می پیوندد.

شهید مهران با این اقدام شجاعانه مانع آسیب دیدن سایر رزمندگان می شود.
پیکر پاک این شهید بزرگوار پس از تشییع با شکوه مردم مسجدسلیمان در کنار برادر و دوست عزیزش شهید موسوی در بهشت‌ زهرای چهار بیشه مسجدسلیمان، زیارتگاه عاشقان و دلدادگان بی‌شماری می‌گردد.